Eucharystia
Jezus mówi: "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki... Kto spożywa moje Ciało i
pije moją Krew, ma życie wieczne... trwa we Mnie, a Ja w nim" (J 6,
51. 54. 56).
Eucharystia jest centrum i szczytem życia Kościoła, ponieważ Chrystus
włącza Kościół i wszystkie jego członki do swojej ofiary uwielbienia i
dziękczynienia, złożonej raz na zawsze Ojcu na krzyżu. Przez tę ofiarę Chrystus
rozlewa laski zbawienia na swoje Ciało, którym jest Kościół.
Celebracja Eucharystii obejmuje zawsze: głoszenie słowa Bożego,
dziękczynienie składane Bogu Ojcu za wszystkie Jego dobrodziejstwa, a zwłaszcza
za dar Jego Syna; konsekrację chleba i wina oraz uczestniczenie w uczcie
liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Pana. Elementy te konstytuują
jeden i ten sam akt kultu.
Eucharystia jest pamiątką Paschy Chrystusa, to znaczy dzieła zbawienia
wypełnionego przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Dzieło to uobecnia
się w czynności liturgicznej.
Sam Chrystus, wieczny Arcykapłan Nowego Przymierza, działając przez
posługę kapłanów, składa Ofiarę eucharystyczną. Sam Chrystus, rzeczywiście
obecny pod postaciami chleba i wina, jest również darem ofiarnym składanym w
Eucharystii.
Tylko kapłani ważnie wyświęceni mogą przewodniczyć Eucharystii i
konsekrować chleb i wino, aby stały się Ciałem i Krwią Pana.
Istotnymi znakami sakramentu Eucharystii są pszenny chleb i wino
gronowe, nad którymi wzywa się błogosławieństwa Ducha Świętego i kapłan
wypowiada słowa konsekracji, będące słowami Jezusa z Ostatniej Wieczerzy:
" To jest Ciało moje za was wydane : To jest kielich Krwi mojej..."
Przez konsekrację dokonuje się przeistoczenie (transsubstantiatio)
chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i
wina jest obecny żywy i chwalebny Chrystus w sposób prawdziwy, rzeczywisty i
substancjalny, z Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem.
Eucharystia jako ofiara jest także składana na wynagrodzenie za grzechy
żywych i zmarłych, a także by otrzymać od Boga duchowe i doczesne dary.
Kto chce przyjmować Chrystusa w Komunii eucharystycznej, musi być w
stanie łaski. Jeśli ktoś ma świadomość, że popełnił grzech śmiertelny, nie
powinien przystępować do Eucharystii bez otrzymania uprzednio rozgrzeszenia w
sakramencie pokuty.
Przyjęcie Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii świętej pogłębia
zjednoczenie komunikującego z Panem, gładzi grzechy powszednie i zachowuje od
grzechów ciężkich. Ponieważ zostają umocnione więzy miłości między
komunikującym a Chrystusem, przyjmowanie tego sakramentu umacnia jedność
Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa.
Kościół żywo poleca wiernym, by przyjmowali Komunię świętą, gdy
uczestniczą w celebracji Eucharystii.
Zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku.
Ponieważ w sakramencie Ołtarza obecny jest sam Chrystus, należy Go
czcić kultem adoracji. "Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu... jest
dowodem wdzięczności, poręką miłości i obowiązkiem należnej czci względem
Chrystusa Pana".
Chrystus, przechodząc z tego świata do Ojca, dal nam w Eucharystii
zadatek swojej chwały; udział w Najświętszej Ofierze utożsamia nas z Jego
Sercem, podtrzymuje nasze siły w czasie ziemskiej pielgrzymki, budzi pragnienie
życia wiecznego i już teraz jednoczy nas z Kościołem niebieskim, ze świętą
Dziewicą Maryją i wszystkimi świętymi.
KKK 1406- 1419
Program Mszy św. w zakładce "Msze św. i Nabożeństwa".