Małżeństwo
Święty Paweł mówi: "Mężowie, miłujcie żony, bo i
Chrystus umiłował Kościół. . . Tajemnica to wielka, a ja mówię w odniesieniu do
Chrystusa i do Kościoła" (Ef 5,
25. 32).
Przymierze małżeńskie, przez
które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i
miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury
jest ono nastawione na dobro współmałżonków, a także na zrodzenie i wychowanie
potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do
godności sakramentu.
Sakrament małżeństwa jest
znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się
wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu
udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i
uświęca ich na drodze do życia wiecznego.
Małżeństwo opiera się na
zgodzie obu stron, to znaczy na woli wzajemnego i trwałego oddania się sobie w
celu przeżywania przymierza wiernej i płodnej miłości.
Skoro małżeństwo ustanawia
małżonków w pewnym publicznym stanie życia w Kościele, powinno być zawierane
publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, wobec kapłana (lub upoważnionego
świadka Kościoła) oraz świadków i zgromadzenia wiernych.
Do istoty małżeństwa należy
jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna
jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności
pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest "najcenniejszym darem
małżeństwa".
Dopóki żyje prawowity
współmałżonek, zawarcie powtórnego związku przez rozwiedzionych sprzeciwia się
zmysłowi i prawu Bożemu, jak tego nauczał Chrystus. Osoby rozwiedzione
zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować
do Komunii świętej. Powinny one prowadzić życie chrześcijańskie, zwłaszcza
wychowując swoje dzieci w wierze.
Chrześcijański dom rodzinny
jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom
rodzinny słusznie jest nazywany "Kościołem domowym", wspólnotą łaski
i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.
KKK 1659 - 1666
1. Sakrament małżeństwa może zawrzeć mężczyzna i kobieta, którzy:
- mają odpowiedni wiek (skończone 18 lat)
- są stanu wolnego
- dobrowolnie decydują się na zawarcie małżeństwa
- nie mają przeszkód do ważnego zawarcia małżeństwa (np. pokrewieństwo, zatajenie poważnej choroby czy innych poważnych okoliczności)
- są odpowiednio przygotowani
2. Narzeczeni winni zgłosić się osobiście w Kancelarii Parafii narzeczonej lub narzeczonego na 3 miesiące przed ślubem.
3. Należy przedstawić:
- metryki chrztu św. ważne do 6 miesięcy
- zaświadczenie z USC o braku przeszkód w prawie cywilnym ważne do 3 miesięcy (ślub konkordatowy) lub dokument z USC o zawarciu ślubu cywilnego (ślub niekonkordatowy)
- dowody osobiste
- ostatnie świadectwo z religii (szkoła średnia lub zawodowa)
- zaświadczenie o bierzmowaniu
- wdowcy: - metrykę zgonu współmałżonka