Małżeństwo

Święty Paweł mówi: "Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół. . . Tajemnica to wielka, a ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła" (Ef 5, 25. 32).

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest ono nastawione na dobro współmałżonków, a także na zrodzenie i wychowanie potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze do życia wiecznego.

Małżeństwo opiera się na zgodzie obu stron, to znaczy na woli wzajemnego i trwałego oddania się sobie w celu przeżywania przymierza wiernej i płodnej miłości.

Skoro małżeństwo ustanawia małżonków w pewnym publicznym stanie życia w Kościele, powinno być zawierane publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, wobec kapłana (lub upoważnionego świadka Kościoła) oraz świadków i zgromadzenia wiernych.

Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest "najcenniejszym darem małżeństwa".

Dopóki żyje prawowity współmałżonek, zawarcie powtórnego związku przez rozwiedzionych sprzeciwia się zmysłowi i prawu Bożemu, jak tego nauczał Chrystus. Osoby rozwiedzione zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować do Komunii świętej. Powinny one prowadzić życie chrześcijańskie, zwłaszcza wychowując swoje dzieci w wierze.

Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie jest nazywany "Kościołem domowym", wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.

KKK 1659 - 1666



1. Sakrament małżeństwa może zawrzeć mężczyzna i kobieta, którzy:
- mają odpowiedni wiek (skończone 18 lat)
- są stanu wolnego
- dobrowolnie decydują się na zawarcie małżeństwa
- nie mają przeszkód do ważnego zawarcia małżeństwa (np. pokrewieństwo, zatajenie poważnej choroby czy innych poważnych okoliczności)
- są odpowiednio przygotowani


2. Narzeczeni winni zgłosić się osobiście w Kancelarii Parafii narzeczonej lub narzeczonego na 3 miesiące przed ślubem.

3. Należy przedstawić:
- metryki chrztu św. ważne do 6 miesięcy
- zaświadczenie z USC o braku przeszkód w prawie cywilnym ważne do 3 miesięcy (ślub konkordatowy) lub dokument z USC o zawarciu ślubu cywilnego (ślub niekonkordatowy)
- dowody osobiste
- ostatnie świadectwo z religii (szkoła średnia lub zawodowa)
- zaświadczenie o bierzmowaniu
- wdowcy: - metrykę zgonu współmałżonka